Όταν οι φυλές Γιουρούμπα της Αφρικής κατέληξαν σε φυτείες κακάο και καφέ στον Νέο Κόσμο, δεν έχασαν μόνο την ελευθερία τους αλλά και την “παγανιστική” θρησκεία τους, καθώς κάθε μη χριστιανική λατρευτική εκδήλωση απαγορευόταν διά θανάτου. Οι σκλάβοι δεν είχαν χάσει όμως την πίστη τους, ούτε την ευρηματικότητά τους. Μασκάρεψαν τους θεούς τους με ονόματα καθολικών αγίων και έτσι συνέχιζαν να λατρεύουν π.χ. τη Γιεμανζά, τη θεά της θάλασσας, αποκαλώντας τη Μαύρη Μαντόνα, ή τον Τσανγκό, τον θεό του κεραυνού, ως Σαν Τζερόμ. Στις “χριστιανικές”, πλέον, τελετές τους (καντονμπλέ, σαντερίας), μπόρεσαν να διασώσουν τους χορούς τους, που είναι αφιερωμένοι στους Θεούς τους και λέγονται ορίσας. Πλέον και αυτοί οι χοροί έχουν γίνει θέαμα και παρουσιάζονται σε θέατρα. Ακόμη και σήμερα, όμως, χορεύονται λατρευτικά σε πολλά σημεία της Βραζιλίας και της Κούβας.
Η ‘Ελενα ήρθε για πρώτη σε επαφή με τους αφροκουβανέζικους χορούς ορίσας όταν ταξίδευσε στην Κούβα το 2006. Το 2007 γνώρισε τους αφροβραζιλιάνικους χορούς ορίσας (Γιεμανζά, Οσούμ, Τσανγκό, Ογκούν κ.ο.κ.) και τη σάμπα ρέγγε από την ομάδα χορού του Quilombo, με εισηγήτρια τη Νέλλη Πουλοπούλου, καθώς και από καταξιωμένους βραζιλιάνους χορευτές (π.χ. Ζόμο Μασάι), και τους διδάσκει έκτοτε.
Σε σόλο εμφάνιση στο Folie
Σε ντουέτο με μαθήτριά της